خاک شمال ایران عامل سرطان مری است

رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: خاک شمال ایران از خاکهای آتشفشانی است که حاوی غلظت نیترات بسیار بالا است و این عنصر از طریق محصولات کشاورزی و آب وارد چرخه تغذیه انسان شده که همین امر ابتلا به سرطان مری را در این منطقه افزایش داده است.

به گزارش خبرنگار مهر، دکتر رضا ملک‌زاده امروز دوشنبه در اولین سمپوزیوم بین‌المللی زمین شناسی پزشکی با طرح این سئوال که آیا منشاء بیماری سرطان در ایران عوامل زمینی است یا ژنتیکی، افزود: در حال حاضر شایع‌ترین سرطان در کشور سرطان مری و معده است و بررسی‌ها نشان داد که اردبیل بیشترین شیوع از نظر سرطان معده و مری را دارا است.

وی با تاکید بر اینکه هرچه از منطقه شمال به جنوب می‌آییم از میزان شیوع این بیماری کاسته می‌شود اظهار داشت: اما در عین حال هرچه به طرف شمال یعنی به سمت کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق و روسیه فعلی حرکت کنیم میزان شیوع این بیماری افزایش می‌یابد.

رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد با اشاره به گذر کمربند جغرافیایی سرطان مری از ایران خاطرنشان کرد: این بیماری همچنین در سایر نقاط چون آمریکای جنوبی و آفریقا مشاهده می‌شود اما میزان شیوع آن در ایران و چین بالاترین حد را نشان می‌دهد.

ملک زاده همچنین تاکید کرد: در ایران در منطقه گنبدکاووس بالاترین میزان شیوع سرطان مری مشاهده می‌شود و پس از آن گلستان قرار دارد ولی هرچه به سمت مناطق کویری مانند کرمان حرکت کنیم از میزان شیوع این بیماری کاسته می‌شود.

وی با اشاره به دلایل بروز سرطان مری در کشور اشاره کرد و ادامه داد: خاک شمال ایران از خاکهای آتشفشانی است که در این خاکها غلظت نیترات بسیار بالا است. این عنصر از طریق محصولات کشاورزی و آب وارد چرخه تغذیه انسان شده است که ابتلای انسانها به بیماری سرطان مری را افزایش داده است.

رئیس مرکز تحقیقات گوارش و کبد همچنین مصرف تریاک، فقر و بی‌سوادی، استفاده از آب چاه و باران و تغذیه ناسالم را از دلایل عمده شیوع سرطان مری در کشور ذکر کرد.

ملک زاده با اشاره به برنامه مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران به منظور بررسی بیماری سرطان مری گفت: این مرکز در حال حاضر مطالعه بر روی بیماری سرطان را در دستور کار دارد که بر اساس این مطالعه امیدواریم بتوانیم ژنهایی که انسان را مبتلا به این بیماری می‌کند را شناسایی کنیم البته این مطالعه یک پیمایش درازمدت است که امیدواریم نتایج آن تا 10سال آینده نهایی شود.